Ben Mesela;

Ben mesela; bir şeyi beğenmişsem ve ya sevmişsem bütün tanıdık ve sevdiklerimin

müzikse notasını

renkse tonunu

insansa gözümdeki güzelliğini

sözse harflerini

beynine kazırım...

Sabırlar niyaz ediyorum onlara:)

Zaman zaman sabretmek zor olur sanırım keza ben zorlanırdım çünkü; kimse de bunu görmedim daha...

Ben birşeyi sevmişsem mesela onunla yatar onunla kalkarım. Mimiğim sözlerim herşeyimi benzetirim.

İşte bundan kaçar kaçanlar benden.

Boğarım çünkü.

 Alırım onu öyle teeee yukarlara çıkrsakartırım ki korkar birgün düşmekten. Oysa aslını korusa var ya eminim hep orada kalır. Önemsemeyecek kardeşim sevdiğim insan onun birtaraflarını kaldırmamı.

Önemserse korkar çünkü, ya da önemsesin de korkmasın yaşasın sadece hoşuna gidiyorsa gidiyordur; gitmiyorsa zaten çıkamaz oralara buralara...

Her neyse baktım bu günlerde kendime bir de ne göreyim.

Allahım her ne istersem isteyeyim hep "ben" ile başlayan iç ve dış sesler...

Bir insan bu dünya da yaşıyorsa sadece kendini düşünmek gibi bir lükse sahip değil bence. Tamam kendi kararlarını kendin alırsın ama, muhakak o kararların sadece seni bağlıyorsa rahatsındır. Eğer yaşıyorsak bu dünyada diğer insanları canlıları düşünmekle mükellefiz bence.

Şimdi efendim ben bu günlerde hep "ben" ile başlamaktan hoşlanmadığımı farkettim.

Kardeşim ben seviyorum topluluk yararını gözetmeyi. Ama o toplulukta varsa sevmediğim bir durum veya kimse hiç kimseyi önemsemem zırnıkta koklatmam ne sözümden ne özümden...

Karar verdim dua ederken, sabah kalkarken, akşam yatarken, birşeyi isterken en yakınlarımın bildiğim isteklerini de katacağım kendiminkilere. Kendime ister gibi isteyeceğim bunun bana mutluluk vereceğini hissediyorum...